İki kadronun performanslarına bakınca, Galatasaray’ın tartışmasız favori olduğu maçtı. Mesken sahibi başkan, Trabzonspor 22 puan gerisinde düşme sınırının bir basamak üzerinde idi.
Şartlar ne olursa olsun, böylesi kritik ve manalı maçta varını ağırı ortaya koymalıydı Trabzonspor. Erken yediği golle geriye düştükten sonra toparlanması uzun sürmedi. Süratli atakta Cham’ın ortasında Abdülkerim’in üzerinden yükselen Ozan Tufan’ın baş vuruşu Trabzonspor’u oyuna ortak etti. Lakin savunma yanılgıları devam etti. Mertens’in birinci sayısında stoperler uyumuştu, sonrasında Yunus’un elini kolunu sallayarak attığı golde refakatçisi Nwakaeme seyretti. Yeri gelmişken Şenol hocaya sormak istiyorum; Nijeryalı üç yıl evvelki üzere değil. İşi yönetim etmeye çalışıyor. Israr niçin?
Yediği ikinci golden sonra Trabzonspor o denli dağınık bir ruh haline büründü ki, kaleci Uğurcan’ın kritik kurtarışları olmasa, 45 dakika bittiğinde üç puanı cebine koyup keyfine bakabilirdi Galatasaray.
Hata futbolun acı gerçeği. Ulusal kadronun ve Galatasaray’ın stoperi Abdülkerim o denli bir yerde topu rakibine kaptırdı ki, Banza o açıdan yapılan kusurun hakkını verdi.
Trabzonspor birinci yarıdaki ürkek tutumunu bırakınca daha fazlasını yapmak için yüklenmeye başladı. Futbol yürek ister. Tahminen kaybedebilirsin lakin korkak olmayacaksın. Akabinde, atakçıların işbirliği ve Ozan’ın sayısı geldi.
Ve VAR odası kararıyla verilen Galatasaray penaltısı. Malheiro’nun sırtı dönük olarak Mertens’e yaptığı faulün açıklamasını merak ediyorum doğrusu.
Sonrasında yüksek tempolu bir maç izledik. Son düdüğe kadar süren uğraşın bitiminde sevinen Galatasaray oldu.
Sorum şu; Şenol Güneş’in son kısımdaki oyuncu tercihlerinden biri olan genç oyuncu Ali Şahin’in kendi ağlarına attığı golün günahı kime yazılır? Bir haftada Abdullah Avcı’yı gönderenlere soruyorum; Şenol hocanın da kendini revize etmesinin vakti gelmedi mi?