Antakya ilçesi General Şükrü Kanatlı Mahallesi’ndeki 5 katlı Irmak Apartmanı’nın 3. katında yaşayan 43 yaşındaki Eysem Açıkgöz ile 5 yaşındaki oğlu Bekir İlteriş Kaplan, sarsıntıda yıkılan binalarının altında kaldı.
Arama kurtarma gruplarınca 36 saat sonra yıkıntılar ortasından çıkarılan minik Bekir, Hatay Eğitim ve Araştırma Hastanesindeki birinci tedavisinin akabinde Adana Kent Eğitim ve Araştırma Hastanesine sevk edildi.
Oğlundan yaklaşık 1 saat sonra kurtarılan anne de birebir hastaneye kaldırıldı.
Aynı hastanede tedavi gördüklerinden habersiz olan Açıkgöz, sıhhat işçisinden oğlunu bulmaları için yardım istedi. Bekir de acil serviste kendisiyle ilgilenen Toplumsal Hizmet Uzmanı Caner Fuat Kurt’a annesinin nerede olduğunu bilmediğini söyledi.
Ailesi yanında olmayan çocukların fotoğrafını çeken Kurt, Açıkgöz’ün evladını aradığını öğrenince fotoğrafları göstererek anne ile oğlunun buluşmasını sağladı.
Annenin, tedavi gördüğü odaya hasta yatağıyla getirilen oğlunu gördüğünde yaşadığı sevinç, tanıklık eden çalışanı duygulandırdı.
“HEPİMİZ SONUNDA AĞLADIK. HEM KEYİFLİ OLDUK HEM ÜZÜLDÜK”
Enkaz altında kaldıktan sonra seslerini duyurmaya çalıştıklarını anlatan Eysem Açıkgöz, İstanbul’dan gelen takımların seslerini duyduğunu, evvel oğlunu, yaklaşık 1 saat sonra da kendisini kurtardıklarını anlattı.
Açıkgöz, Bekir’in kurtarıldıktan sonra Hatay Eğitim ve Araştırma Hastanesine götürüldüğünü öğrendiğini aktararak “Ben de kurtarıldıktan sonra oraya gittim lakin oğlumu bulamadım, çok endişelendim. Beni Adana’daki hastaneye sevk ettiler. Orada ısrarla oğlumu sordum. Sağ olsun toplumsal hizmetlerden sorumlu kardeşimiz fotoğrafları göstererek onu buldu. Daha sonra bana sürpriz yaptılar.” dedi.
Kurt da kaydını almak için fotoğrafını çektiği Bekir İlteriş’in annesinin nerede olduğunu bilmediğini belirterek, şunları kaydetti:
“Annesinin enkaz altında kaldığını düşünüyordu. Kimsesizlere bakmak için üst çıktım. Bir bayana rastladım. ‘Yavrumu bulmam lazım.’ diye ağlıyordu. Ben de çektiğim fotoğrafları gösterdim. Düşük ihtimaldi ancak bayan ‘Dur dur, oğlum.’ dedi. Bağırdı, ‘yavrum’ diye çığlık attı. ‘Sabret, oğlunu getireceğim.’ dedim. Birkaç saat sonra Bekir’i tekrar buldum ve annesine kavuşturdum. Hepimiz sonunda ağladık. Hem keyifli olduk hem üzüldük.”