ABD ve onun bölgedeki silahlı gücü İsrail, Irak’ın kuzeyinde olduğu üzere, Suriye’de de bir manda idaresi kurdu. Suriye’nin güneyinde şeriatçı, cihatçı Araplar, kuzeyinde de ABD’nin petrol bekçiliğini yapan PKK’ye bağlı örgütlerin oluşturduğu bir yapı, hududumuzdadır. Kantonlar ile başlayan yapılanmanın Irak’ın kuzeyindeki manda yapısı ile birleşip Suriye’nin doğusunda denize ulaşması amaçlanan son amaçtır.
Oysa, Saray ve yandaşlarına bakarsanız, Suriye’deki cihatçıların zaferi, aslında AKP’nin başarısıdır.
Bunun bir aldatmaca olduğunu kendileri de biliyorlarsa da Suriye gelişmelerini iç siyasetteki çıkarları için materyal yapmaya devam ediyorlar.
Dolayısıyla bir müddettir başımıza örülmekte olan çorabın ilmeklerini bu açıdan çözmekte fayda vardır:
Daha geçenlerde ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Matthew Miller, Türkiye ile terör örgütü PKK ortasında ateşkes konusunda uzlaşı sağlandığını açıklamış; Milli Savunma Bakanlığı sözcüsü ise “Türkiye olarak rastgele bir terör örgütü ile görüşmemiz kelam konusu değildir” cevabını vermişti ki, çabucak ertesinde İmralı görüşmesi yapıldı.
Dahası, siyasal dinci örgüt Hamas’ın yaktığı kıvılcım ile başlayan İsrail’in yayılmacı saldırganlığının yarattığı ortamda başlayan bu sinsi pazarlığın, kendisini ümmetin halife-sultanı üzere görmek isteyen Saray’ın gelecek dertleri ile direkt bağı bulunduğunu da gözden ırak tutmamalı.
Düzenli yapılan anketleri izleyen siyasi bölümlerden sızan bilgiler, kararsızlar bir yana halk dayanağının en fazla yüzde 30, karşısındaki blokun ise yüzde 43 seviyesinde olduğunu gösteriyor.
İşte bu bilgi, Saray’ı ve onun ayrılmaz bütünü haline gelmiş MHP’yi, karşılarındaki muhalefet bütünlüğünü bozmaya yöneltiyor. Tek amaç var: Meclis’te çoğunluğu sağlayarak anayasa değişikliğine gitmek, rejimi olduğu üzere sürdürmek ve daha da kıymetlisi muhtemel bir iktidar değişikliğinde hesap sorulmasından kaçmak.
PKK’nin başını ve münasebetiyle DEM’i kullanarak bu türlü bir yola girilmektir istenen. Lakin, konuttaki hesap pek çarşıya uymuyor:
Yeniden anketlere bakılacak olursa, bilhassa büyük kentlerde yaşayan genç nesil Kürt yurttaşlar, siyasal etnikçi parti ya da her türlü dümene araç olmuş Öcalan’dan çok farklı bir niyet dünyasındalar. İçtenlikli bir Türk-Kürt kardeşliğinden yanalar ve ayrılıkları değil, beraberlikleri öne çıkarma eğilimindeler.
CHP’NİN TAVRI
Muhalefet kanadının ana partisi CHP’nin tüm bu olupbiten karşısında şimdiye kadar “Şehit aileleri ve gazilerin gözlerine bakamayacağımız hiçbir tahlilin tarafı olmayacağız” dışında çok bariz bir tutum almadığı gözleniyor.
Parti içinden edindiğimiz bilgi, CHP’nin, İmralı pazarlığının bir anayasa değişikliğine yönelmesi halinde bu teşebbüse katiyen karşı çıkacağı istikametinde.
CHP’deki hassas takımlar, Öcalan üzerinden yürütülen pazarlığı yakından izliyorlar ve böylesi bir uzlaşmanın birlik ve kardeşlik için değil, Saray iktidarının sürmesine yönelik bir tasarım olduğunun bilincindeler.