Contemporary İstanbul Sanat Fuarı ne anlamda Tersane İstanbul projesini “aklıyor”; Sanatatak yazarı Burak Delier anlatıyor

T24 Kültür Sanat

Contemporary İstanbul’un Tersane İstanbul’da düzenlenmesi, sanat etraflarında geniş çaplı bir tartışma başlattı. Sanat eleştirmeni ve muharrir Burak Delier, fuarın gerçekleştiği yer ve sanat piyasasının işleyişine dair tenkitlerini paylaştığı yazısında, Türkiye’deki çağdaş sanat ortamının kapalı ve şeffaf olmayan yapısına dikkat çekti.

“Eleştiriyle hazzı yan yana getirmek gayesiyle kurulduğunu” belirten sanatatak.com sitesinde yayımlanan yazısında Delier, sanat dünyasında dedikoduya dayalı bir irtibatın hakim olduğunu, bu durumun sanatkarlar, galericiler ve izleyiciler ortasındaki inancı zedelediğini savunuyor.

Yazısında, Contemporary İstanbul’un rant projelerine katkı sağlayan bir tabanda konumlandığını ve sermaye ile sanatın “birlikte kirlenme” ilgisine girdiğini belirten Delier, bu yapının sanatın manasını ve pahasını olumsuz etkilediğini lisana getiriyor.

TIKLAYIN |

Delier’in temel eleştirisi, sanat fuarlarının günümüzde sanatın ana belirleyicisi haline gelmesi ve birden fazla sanat yapıtının, zenginlerin estetik beğenilerine hitap eden dekoratif objeler olarak piyasaya sunulması. Ona nazaran, sanat ve piyasalar ortasındaki bağlantı, sermaye ile sanatkarlar ortasındaki irtibatın çok daha derinlemesine tartışılmasını gerektiriyor.

Delier, Contemporary İstanbul’un, Tersane İstanbul üzere rant projelerinin etrafında gelişen sanat piyasasına katkı sağladığını belirterek, bu durumun “sanat yoluyla yıkama/aklama” argümanlarına sebep olduğunu söz ediyor. Lakin Delier’e nazaran bu bir “aklama” değil, sermaye ile sanatın birlikte “kirlenme” alakası.

Sanat tarihçisi Osman Erden ve Haliç Dayanışması aktivisti Gül Köksal’ın, rant projelerine sanat yoluyla meşruiyet kazandırıldığı tenkitlerine yer veren Delier, bu çeşit eleştirilerdeki sanatı büsbütün “aklayıcı” görmenin eksikliklerini vurguluyor. Delier, sanatkarların piyasa tarafından giderek daha çok “işçileştirildiğini” öne sürerek, sanatkarlar ve inşaat personelleri ortasında farklı alanlarda gerçekleşen fakat emsal sermaye bağlantılarına dayalı bir sömürü ilgisi bulunduğunu savunuyor.

Sanatçılardan boykot yahut protestodan öte, içinde bulunulan şartların dışında kalan olasılıkları araştırmalarını, hatırlamalarını ve gerektiğinde uygulamalarını beklediğini belirtiyor. Bu manada, sanatın yalnızca sanatkarlar yahut galerilerle hudutlu olmadığını ve direnişin bir cins “sanatçılaşma” sürecine dahil olduğunu tabir ediyor.

Burak Delier’in yazısının tamamını okumak için .

 

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir