Aile Mahkemesi’ne başvuran bir bayan, evli olduğu erkeğin kendisi ve çocuklarıyla alakadar olmadığını sav etti. Bayanın davası; mahkemece reddedildi. Davacı bayan kararı istinafa götürdü. Bölge Adliye Mahkemesi de itirazı reddetti. Davacı bayan, kararı temyiz edince devreye Yargıtay 2. Hukuk Dairesi girdi. Daire, ruhsal şiddetin boşanma sebebi olduğuna hükmetti.
Yargıtay’dan çıkan kararda ise şunlar yer alıyor:
“Mahkeme, her ne kadar feragat ile sonuçlanan evvelki boşanma davasından sonra gerçekleştiği argüman edilen fizikî şiddet vakıasının ispat edilemediğine dikkat çekmiştir. Lakin yapılan yargılama ve toplanan kanıtlardan ve şahit beyanlarından davalı erkeğin davacı bayana karşı evlilik birliği boyunca süregelen ruhsal şiddet uyguladığı ve feragatle neticelenen boşanma davasından sonra da devam eden halde eş ve çocuklarla ilgilenmediği ve birlik vazifelerini yerine getirmediği anlaşılmıştır. Evlilik birliğinin sona ermesine sebep olan olaylarda davalı erkeğin büsbütün kusurlu olduğu anlaşılmakla buna dayalı olarak davanın kabulü gerekirken, kusurlu kıymetlendirme ile yazılı formda karar verilmesi yanlışsız olmayıp, bozmayı gerektirmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi kararının kaldırılmasına, Aile Mahkemesi kararının bozulmasına oy birliği ile karar verilmiştir.”
Yargıtay boşanmaya neden olabilecek ögeleri tek tek sıraladı:
“Çalışmamak, cinsel bağlantı kuramamak, cinsel bağdan kaçınmak, eski sevgilisini unutamadığını söylemek, evlilik dışı çocuğu olmak, çok içki yahut uyuşturucu kullanmak, alay etmek ve aşağılamak, küçük düşürmek ve küçümsemek, diğerleriyle kıyaslamak, çocuğun kendisinden olmadığı ile suçlamak, sadakatsizlikle suçlamak, eşini sevmediğini söylemek, eşinden soğuduğunu söylemek, oburu ile evleneceğini söylemek, aile ile görüştürmemek, aile yanına bırakmak, meskenden kovmak, doğumunda ilgilenmemek, ağız ve beden kokusu tedavisinden kaçınmak, vücut paklığına kıymet vermemek.” (İHA)